Batman - Początek
„Batman Początek” to film z 2005 roku, reżyserowany przez Christophera Nolana, który stanowi restart serii filmów o Batmanie, z Christianem Bale’em w roli głównej. Film opowiada o początkach Bruce’a Wayne’a jako Batmana i jego walce z Ra’s al Ghulem oraz Strachem na Wróble, aby ocalić Gotham City. Po niepowodzeniach poprzednich filmów o Batmanie, Nolan przyjął mroczniejszy i bardziej realistyczny ton, a produkcja filmu skupiała się na tradycyjnych akrobacjach z minimalnym użyciem efektów CGI. „Batman Początek” odniósł sukces zarówno wśród krytyków, jak i w kasie, redefiniując postać Batmana i wprowadzając trend „restartów” w Hollywood. Film był kręcony głównie w Wielkiej Brytanii, Islandii i Chicago, z naciskiem na realistyczne portretowanie Gotham City.
Cinema Paradiso
Już 4 października zapraszamy na pierwszy pokaz z cyklu „Kino CAMERIMAGE w Od Nowie!”, Prowadzony przez Uniwersytet Mikołaja Kopernika legendarny Klub Studencki Od Nowa, tej jesieni ugości nas aż dziewięciokrotnie!
Naszą wspólną filmową podróż rozpoczniemy od pełnego czułości „Cinema Paradiso” -wzruszającej, prawdziwie kinofilskiej uczty, która przypomina, na czym polega magia wielkiego ekranu!
Ceniony reżyser filmowy Salvatore Di Vita (Jacques Perrin) pewnej nocy odbiera telefon. Wiadomość, którą usłyszy, zapoczątkuje lawinę nostalgicznych wspomnień, których łącznikiem będzie kino. To właśnie tam po II wojnie światowej mały Totò (Salvatore Cascio) bezpamiętnie zakochał się w magii „ruchomych obrazów”. Chłopczyk pragnie tylko jednego: zaprzyjaźnić się z kinooperatorem Alfredo (Philippe Noiret). Zadanie to będzie jednak trudniejsze niż mu się wydaje. Tytułowe „Cinema Paradiso”– jego niesamowita i równie osobliwa widownia oraz bogaty repertuar – staną się tłem dla niezapomnianych przygód dorastającego na sycylijskiej prowincji bohatera, jego pierwszej „wielkiej miłości”, aż do czasu wyjazdu z rodzinnego miasteczka.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej.
Opis SKS
Naszą wspólną filmową podróż rozpoczniemy od pełnego czułości „Cinema Paradiso” -wzruszającej, prawdziwie kinofilskiej uczty, która przypomina, na czym polega magia wielkiego ekranu!
Ceniony reżyser filmowy Salvatore Di Vita (Jacques Perrin) pewnej nocy odbiera telefon. Wiadomość, którą usłyszy, zapoczątkuje lawinę nostalgicznych wspomnień, których łącznikiem będzie kino. To właśnie tam po II wojnie światowej mały Totò (Salvatore Cascio) bezpamiętnie zakochał się w magii „ruchomych obrazów”. Chłopczyk pragnie tylko jednego: zaprzyjaźnić się z kinooperatorem Alfredo (Philippe Noiret). Zadanie to będzie jednak trudniejsze niż mu się wydaje. Tytułowe „Cinema Paradiso”– jego niesamowita i równie osobliwa widownia oraz bogaty repertuar – staną się tłem dla niezapomnianych przygód dorastającego na sycylijskiej prowincji bohatera, jego pierwszej „wielkiej miłości”, aż do czasu wyjazdu z rodzinnego miasteczka.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej.
Opis SKS
E.T.
W sobotę, 18 października, cofniemy się do lat 80., by przeżyć nie jedną, a dwie wspaniałe przygody!
O godzinie 17:00 towarzyszyć będziemy bandzie dzieciaków zwanych Goonies, która odkrywszy tajemniczą mapę, wyruszy na pełną niebezpieczeństw wyprawę w poszukiwaniu legendarnego pirackiego skarbu!
Z kolei o 19:30 zaprzyjaźnimy się z pewną niezwykle uroczą, pozaziemską istotą i pokibicujemy innej grupie dzieciaków, która zrobi wszystko, by ich nowy towarzysz wrócił do domu…
Richard Donner, reżyser znany m.in. z „Omena”, „Zabójczej broni” czy „Supermana”, zrealizował „Goonies” na podstawie historii autorstwa Stevena Spielberga - mistrza kina przygodowego. Ich współpraca zaowocowała jednym z najbardziej wciągających filmów familijnych lat 80., który do dziś bawi i od 40 lat nie traci na sile oddziaływania.
Po „Goonies” - „E.T.”, klasyk w reżyserii samego Spielberga: ciepła, wzruszająca opowieść o przyjaźni, dziecięcej wrażliwości i odwadze, która do dziś inspiruje kolejne pokolenia widzów.
Goonies
W sobotę, 18 października, cofniemy się do lat 80., by przeżyć nie jedną, a dwie wspaniałe przygody!
O godzinie 17:00 towarzyszyć będziemy bandzie dzieciaków zwanych Goonies, która odkrywszy tajemniczą mapę, wyruszy na pełną niebezpieczeństw wyprawę w poszukiwaniu legendarnego pirackiego skarbu!
Z kolei o 19:30 zaprzyjaźnimy się z pewną niezwykle uroczą, pozaziemską istotą i pokibicujemy innej grupie dzieciaków, która zrobi wszystko, by ich nowy towarzysz wrócił do domu…
Richard Donner, reżyser znany m.in. z „Omena”, „Zabójczej broni” czy „Supermana”, zrealizował „Goonies” na podstawie historii autorstwa Stevena Spielberga - mistrza kina przygodowego. Ich współpraca zaowocowała jednym z najbardziej wciągających filmów familijnych lat 80., który do dziś bawi i od 40 lat nie traci na sile oddziaływania.
Po „Goonies” - „E.T.”, klasyk w reżyserii samego Spielberga: ciepła, wzruszająca opowieść o przyjaźni, dziecięcej wrażliwości i odwadze, która do dziś inspiruje kolejne pokolenia widzów.
O godzinie 17:00 towarzyszyć będziemy bandzie dzieciaków zwanych Goonies, która odkrywszy tajemniczą mapę, wyruszy na pełną niebezpieczeństw wyprawę w poszukiwaniu legendarnego pirackiego skarbu!
Z kolei o 19:30 zaprzyjaźnimy się z pewną niezwykle uroczą, pozaziemską istotą i pokibicujemy innej grupie dzieciaków, która zrobi wszystko, by ich nowy towarzysz wrócił do domu…
Richard Donner, reżyser znany m.in. z „Omena”, „Zabójczej broni” czy „Supermana”, zrealizował „Goonies” na podstawie historii autorstwa Stevena Spielberga - mistrza kina przygodowego. Ich współpraca zaowocowała jednym z najbardziej wciągających filmów familijnych lat 80., który do dziś bawi i od 40 lat nie traci na sile oddziaływania.
Po „Goonies” - „E.T.”, klasyk w reżyserii samego Spielberga: ciepła, wzruszająca opowieść o przyjaźni, dziecięcej wrażliwości i odwadze, która do dziś inspiruje kolejne pokolenia widzów.
Psychoza
woje 65. urodziny obchodzi w tym roku także inny kultowy obraz, który mimo upływu lat nieustannie mrozi krew w żyłach…
„Psychoza”, ostatni czarno-biały film Alfreda Hitchcocka, opowiada historię sekretarki Marion, która po dokonaniu kradzieży znajduje schronienie w przydrożnym motelu prowadzonym przez nieśmiałego, osaczonego przez nadopiekuńczą matkę Normana Batesa.
Ten porywający obraz, zrealizowany przez autora zdjęć Johna L. Russella i fantastycznie zmontowany przez George’a Tomasiniego, zajmuje zaszczytne miejsce na wielu listach, takich jak „Najlepsze filmy wszech czasów” czy „100 najważniejszych filmów, które warto zobaczyć przed śmiercią”. Zdecydowanie warto umieścić go również na swojej!
„Psychoza”, ostatni czarno-biały film Alfreda Hitchcocka, opowiada historię sekretarki Marion, która po dokonaniu kradzieży znajduje schronienie w przydrożnym motelu prowadzonym przez nieśmiałego, osaczonego przez nadopiekuńczą matkę Normana Batesa.
Ten porywający obraz, zrealizowany przez autora zdjęć Johna L. Russella i fantastycznie zmontowany przez George’a Tomasiniego, zajmuje zaszczytne miejsce na wielu listach, takich jak „Najlepsze filmy wszech czasów” czy „100 najważniejszych filmów, które warto zobaczyć przed śmiercią”. Zdecydowanie warto umieścić go również na swojej!
Ptaki
Po „Psychozie” zapraszamy na „Ptaki” (1963), przejmujący obraz oparty na opowiadaniu Daphne du Maurier - bez dwóch zdań jeden z najbardziej niepokojących dreszczowców w dorobku mistrza suspensu. Hitchcock pokazuje w nim, że prawdziwy horror może czaić się tam, gdzie najmniej się go spodziewamy...
Gdy młoda kobieta (znakomita, doprowadzona do granic wytrzymałości Tippi Hedren) przybywa do spokojnego, nadmorskiego miasteczka Bodega Bay, nie przeczuwa, że stanie się świadkiem (i ofiarą) tajemniczej, coraz bardziej agresywnej rebelii skrzydlatych mieszkańców okolicy.
Autorem zdjęć do tego klasyka kina grozy był Robert Burks - operator, który współpracował z Hitchcockiem aż przy dwunastu produkcjach. Wspólnie zrealizowali m.in. „Okno na podwórze”, „Złodzieja w hotelu” (Oscar za najlepsze zdjęcia w filmie kolorowym), „Zawrót głowy” czy „Północ – północny zachód”.
Gdy młoda kobieta (znakomita, doprowadzona do granic wytrzymałości Tippi Hedren) przybywa do spokojnego, nadmorskiego miasteczka Bodega Bay, nie przeczuwa, że stanie się świadkiem (i ofiarą) tajemniczej, coraz bardziej agresywnej rebelii skrzydlatych mieszkańców okolicy.
Autorem zdjęć do tego klasyka kina grozy był Robert Burks - operator, który współpracował z Hitchcockiem aż przy dwunastu produkcjach. Wspólnie zrealizowali m.in. „Okno na podwórze”, „Złodzieja w hotelu” (Oscar za najlepsze zdjęcia w filmie kolorowym), „Zawrót głowy” czy „Północ – północny zachód”.
Sin City – Miasto grzechu
Witaj w Sin City. To miasto przyciąga ludzi bezwzględnych, zdeprawowanych i ze złamanym sercem. Niektórzy nazywają je mrocznym. Inni nazywają je domem. Skorumpowani gliniarze. Seksowne ulicznice. Zdesperowani samozwańczy obrońcy prawa. Niektórzy pragną zemsty. Inni - odkupienia. Jeszcze inni chcą po trochu i tego, i tego. Zbieranina nieprawdopodobnych i działających nieco wbrew samym sobie bohaterów, którzy mimo wszystko próbują zrobić to co trzeba, w mieście, któremu na niczym nie zależy. Ich historie - szokujące, pełne napięcia i ciętych ripost - są tematem nowego filmu wyreżyserowanego przez Roberta Rodrigueza i Franka Millera, z gościnnym udziałem reżysera Quentina Tarantino.
Rodriguez i Miller przedstawiają opowieści o Sin City z animuszem i pomysłowością. Użyli najnowszych technik cyfrowej realizacji obrazu, zachowując rytm staccato i szkicowy sposób przedstawiania. Są to jedyne w swoim rodzaju miejskie opowieści o szumowinach, mętach, bohaterach i oszustach. Sin City ożywa dzięki grze światła i cienia, urywanym dialogom, wystylizowanej grze aktorskiej i nowatorskim efektom wizualnym.
Rodriguez i Miller przedstawiają opowieści o Sin City z animuszem i pomysłowością. Użyli najnowszych technik cyfrowej realizacji obrazu, zachowując rytm staccato i szkicowy sposób przedstawiania. Są to jedyne w swoim rodzaju miejskie opowieści o szumowinach, mętach, bohaterach i oszustach. Sin City ożywa dzięki grze światła i cienia, urywanym dialogom, wystylizowanej grze aktorskiej i nowatorskim efektom wizualnym.
Słodkie Życie
Po czarującym „Cinema Paradiso” kontynuujemy przygodę z włoskimi klasykami!
Świętujące swoje 65-lecie „Słodkie Życie” Federico Felliniego przeniesie nas w świat dekadenckich elit Rzymu końca lat 50., gdzie sprawdzimy, czy życie pełne blasku, skandali i egzystencjalnych rozterek naprawdę może być takie słodkie...
„La Dolce Vita” to siedem dni z życia Marcella (Marcello Mastroianni), dziennikarza specjalizującego się w opisywaniu plotek dla brukowców. Bohater czerpie z życia garściami, uwodzi kolejne kobiety – wszystko po to, by odnaleźć sens istnienia i uparcie wymykające się szczęście…
W 1962 roku „Słodkie życie” otrzymało Oscara za najlepsze kostiumy w filmie czarno-białym.
Na sukces filmu znacząco wpłynęły także znakomite zdjęcia autorstwa Otella Martelliego -operatora, który aż siedmiokrotnie współpracował z Fellinim. Wspólnie zrealizowali większość wczesnych filmów reżysera, zaczynając od „Świateł variété” (1950), a następnie m.in. „Wałkoniów”, „La stradę” i „Niebieskiego ptaka”.
Świętujące swoje 65-lecie „Słodkie Życie” Federico Felliniego przeniesie nas w świat dekadenckich elit Rzymu końca lat 50., gdzie sprawdzimy, czy życie pełne blasku, skandali i egzystencjalnych rozterek naprawdę może być takie słodkie...
„La Dolce Vita” to siedem dni z życia Marcella (Marcello Mastroianni), dziennikarza specjalizującego się w opisywaniu plotek dla brukowców. Bohater czerpie z życia garściami, uwodzi kolejne kobiety – wszystko po to, by odnaleźć sens istnienia i uparcie wymykające się szczęście…
W 1962 roku „Słodkie życie” otrzymało Oscara za najlepsze kostiumy w filmie czarno-białym.
Na sukces filmu znacząco wpłynęły także znakomite zdjęcia autorstwa Otella Martelliego -operatora, który aż siedmiokrotnie współpracował z Fellinim. Wspólnie zrealizowali większość wczesnych filmów reżysera, zaczynając od „Świateł variété” (1950), a następnie m.in. „Wałkoniów”, „La stradę” i „Niebieskiego ptaka”.
Taksówkarz
Taksówkarz opowiada historię Travisa Bickle (Robert De Niro), dwudziestosześcioletniego mężczyzny, który spędza większość swojego czasu prowadząc taksówkę kursującą po ulicach Nowego Jorku. O bohaterze wiemy głównie tyle, że jest weteranem wojny w Wietnamie (choć i to nie jest do końca pewne) i człowiekiem skrajnie samotnym. Ciągła praca (nawet po 16 godzin dziennie, przez siedem dni w tygodniu) jest dla niego próba poradzenia sobie z chroniczną bezsennością. Nie ma żadnych przyjaciół ani rodziny (potem dowiadujemy się, że raz do roku wysyła swoim rodzicom list z okazji ich rocznicy, w którym okłamuje ich na temat swojej pracy jako rządowy tajniak), a jedynymi napotykanymi przez niego ludźmi są pasażerowie jego taksówki oraz inni kierowcy spotykani w całodobowym barze. Travis jest wytrawnym obserwatorem moralnej zgnilizny trawiącej ulice nocnego miasta.